Als coach stellen we groei en ontwikkeling van onze coachees voorop. Vaak hebben we het gevoel dat wij onze coachee ‘moeten’ raken om hem of haar inzichten te kunnen leveren. Hierdoor ben je heel hard aan het werk voor de ander, wat helemaal niet hoeft. De valkuil hierbij is dat je op zoek gaat naar iets wat er niet is. Het enige wat je mag – en zou moeten – doen is luisteren, de ander zien en proberen te begrijpen.
Ik probeer altijd nieuwsgierig en open te zijn naar hoe de ander de wereld ziet en welke ideeën en overtuigingen erachter zitten, zonder vooroordelen. Vanuit daar kan ik de ander pas begeleiden naar de stukken die nog geraakt mogen worden. Maar deze reik ik niet aan. Ik kan hooguit helpen om er wat licht op te schijnen, maar mij coachee moet toch zelf durven kijken naar deze stukken. Dus hoe je het ook wend of keert, de ander mag de te raken stukken zelf bloot leggen. Daarom vind ik het ook zo belangrijk om als coach niet ongevraagd op zoek te gaan naar iets wat er niet is, of nog niet geraakt wil worden. Het meest belangrijke voor mij is om zo zuiver mogelijk te zijn en vooral mijn eigen stukken niet op de ander te projecteren, want dat kan ervoor zorgen dat zij mijn stukken aannemen als hun werkelijkheid. Hierdoor stuur ik mijn dan coachees dus geblinddoekt het bos in en dat is nou niet per se de bedoeling. Ook ga ik, als coach en als mens, continu door processen en daarom is het belangrijk dat ik helder heb wat van mij is. Anders stapt de ander in mijn werkelijkheid en is diegene voor mij allemaal stukken aan het oplossen, waardoor de rollen omdraaien en ik dus het hogere doel voorbij schiet.
Soms zijn er gewoon geen geen stukken die geraakt kunnen of willen worden. Dat kan je coach ego behoorlijk raken en wellicht voel je je dan niet goed genoeg. Dat is prima, maar laat je eigen stukken en oordeel dan thuis. Wees zuiver en eerlijk met jezelf. Herken hierbij je eigen rol. Stop met praten, begin met écht luisteren en stel de juiste vragen welke diep vanuit je ziel worden aangereikt. Ook al begrijp je de ander misschien niet. De ander willen begrijpen zonder gefrustreerd te raken, is dan al meer als genoeg. Laat je hierbij leiden door je intuitie en laat je ego los, zodat de ander zijn eigen inzichten mag krijgen en in zijn eigen proces mag blijven. Laat los hoe iets 99% van de keren is, want de ander heeft er niets aan als diegene toevallig onder de 1% valt. Het doet er niet toe wat jij denkt of wat jij ‘doorziet’ (of: denkt te doorzien) waar de ander mee zit. Want hoe zuiver ben je echt en hoe zuiver wil je zijn? Je kan je niet vaak genoeg afvragen vanuit waar je aan het coachen bent. Vanuit je hart of je mind? Je eerlijk afvragen of je niet stiekem aan het coachen bent voor je eigen lekkere high gevoel dat je coach-ego voedt. Het spelletje wat dan onbewust wordt gespeeld is het spel van de coach en zijn/haar ego en onzekerheden. Veel ego’s zijn erg op zichzelf gericht en een stoorzender voor echte diepgang en verbinding tussen coach en coachee. Er is niets mis met het delen van je eigen verhaal en ervaringen. Maar projecteer deze niet op de gevoelswereld van de ander. Er is niets vervelender als niet begrepen te worden door degene tegenover jou, vooral als je zelf voelt dat de ander een ‘oordeel’ klaar heeft.
Coachen vanuit je hart betekent niet dat je alles met de mantel der liefde bedekt, maar dat je alles ziet zoals het is. Soms moet je als coach dan ook wat strenger zijn, ook voor jezelf. Maar dat gebeurt dan vanuit liefde voor het proces van de ander. En je zet in dat geval je eigen behoeftes volledig opzij. Inzichten zijn het meest transformerende en krachtigst als deze vanuit de coachee zelf komen, want dan vindt pas persoonlijke spirituele groei plaats. Plaats de ander niet meteen in een hokje maar luister, vraag en zet je oordelen opzij. Ook al zeg je niets, de ander voelt toch het spelletje van je eigen ego. Wellicht niet meteen, maar zodra de ruis van de high, van het kortdurige succes afneemt. En afhankelijk van hoe ver de ander in zijn of haar proces is, kan het zorgen voor behoorlijk wat ruis. Dus misschien heb je de ander dan alleen zo geraakt zoals jij dat wilde en hiermee je eigen coach ego gevoed.
Want ja, jij hebt de ander geraakt. Maar bij coachen gaat het niet om alleen maar om het raken van stukken of koste wat het kost de ander tot inzichten laten komen. Het gaat naar mijn mening om verbinding door de ander te zien voor wie hij of zij is en te proberen te begrijpen wat er écht speelt in de binnenwereld van de ander, zonder al een kant en klare oplossing aan te dragen. Ik kies niet voor kortdurige highs die je ook ervaart bij de commerciele zweetyoga vormen. Ik kies voor langdurige verandering, groei en alle pijn die erbij hoort. Het gaat er niet om hoe jij je als coach voelt na een sessie, maar het gaat altijd om de ander. Nooit om jou. Wat jij vindt of denkt doet er gewoonweg niet toe. Geef alleen je mening als de ander er om vraagt. Deel je eigen ervaring, maar maak er niet de waarheid van de ander van. Want jouw waarheid is de waarheid van de ander niet. Alleen de inzichten die jouw coachee zelf krijgt en die vanuit het diepste van de ziel komen, zorgen voor de nodige bewustwording. En als er bewustwording ontstaat, kan de magie van het leven binnenstromen en helpen bij de nodige spirituele groei, waar jouw coachee voor jou als begeleider of guide heeft gekozen.
