Journal

Op het moment van dit schrijven, is er een strijd gaande in de wereld tussen “de goeden en de kwaden”. Wie wat is, is afhankelijk van met welke kant je sympathiseert. Het is duidelijk dat er een soort splijtende kracht door de wereld gaat die bij veel mensen een open deur vindt. Wij vragen ons af of het die kracht is, die het échte kwaad is? En zijn de mensen, die zich daarvoor openstellen, dan slechts een instrument?

In ieder geval zijn die mensen te herkennen aan woorden en daden die angst, haat, geweld, tweestrijd en minachting uitwasemen. Het erge is, dat zij bij beide partijen zijn te vinden. Sterker nog, er zijn momenten dat het heel moeilijk is om niet mee te vibreren op die golflengte die overal zo aanwezig is, waarbij je zelfs in jezelf die ‘symptomen’ zult aantreffen.

We leven in een tijd van wereldwijde onrust en moeten hierin onze weg (opnieuw) zien te vinden. Misschien kunnen we zelfs spreken van het ‘doorzien van het huidige systeem’. Wees je ervan bewust, dat het beeld van wat de massamedia en overheid scheppen, niet altijd het juiste en/of meest volledige beeld is. Als je tegenwoordig alleen maar het nieuws in de massamedia volgt, kun je het gevoel krijgen dat alles steeds erger wordt en dat je hieraan niets kunt doen. Maar dat is niet waar. Je hebt altijd een keuze om je niet te laten leiden door angst, boosheid en verdriet.

Wat kun je daar dan tegenin brengen? Hoe kun je je opstellen voor het goede, het verbindende en het liefhebbende wanneer de wereld om je heen van het tegendeel spreekt? Weet dat het omkeren van die balans bij jou begint. Het is niet voldoende tégen oorlog te zijn, maar juist om vóór vrede te zijn. Dus voorkom dat beschuldiging en/of woede de overhand krijgen. Ieders rol in het grote geheel, is hierbij van groot belang.

Het begint allemaal bij jou en je eigen (positieve) kijk op de wereld. Mediteren (of als je wil bidden) kan je helpen om je eigen waarheid te ontdekken. Voel welke verhalen in jouw resoneren en passen bij de wereld waarin jij wil leven. Hierbij kan het letterlijk opruimen van jouw eigen ‘negatieve’ emoties, gevoelens en gedachtes helpen. En dat hoeft niet allemaal ‘spiritueel’ te zijn. Vind jouw uitlaatklep die je helpt om met jezelf te connecten, zoals door te sporten, in een kussen te slaan of eens even een lekker potje te janken. Zoek mensen op die naar je willen luisteren, maar ook niet bang zijn om hun eigen mening te geven. Ga het gesprek aan en wees nieuwsgierig hoe de ander de wereld ziet en ervaart. Uiteindelijk zullen we erachter komen dat wij mensen allemaal hetzelfde willen…

Alleen samen kunnen we ervoor zorgen dat het dubbeltje weer de goede kant op valt. Juist in dit soort krankzinnige tijden, is het belangrijk dat we tijd en ruimte voor onszelf creëren om die dingen te doen die ons blij en gelukkig maken. Als wij vanuit die plek van liefde en vrede onze gedachten sturen, dan wordt dit gerealiseerd in onze materiële wereld. Als we hier met z’n allen in het terugwinnen van vrede – in de wereld, maar ook in jezelf – zouden geloven, dan is er veel mogelijk. Maar dat met z’n allen geloven, begint weer bij jou.

Lieve Ma, Nanny, Granny, Margaret, en alle andere vrouwen in de vrouwelijke lijn, en aan alle andere goddesses, vrouwen en mothers of this earth,

Ik draag de liefde, de pijn en het verdriet van jullie in mij, letterlijk en figuurlijk. Want mijn baarmoeder draagt een vleesboom bij zich. Ik zie en voel hem als een energetische blokkade. Eentje die is doorgegeven door mijn moeder en mijn grootmoeder. Want ook zij droegen deze bij zich. Inmiddels baarmoederloos.

Eentje die mij fataal kan worden als ik menstrueer. Eentje die in de weg kan zitten als ik zelf kinderen wil baren. Meestal heb ik er geen last van, maar toch word ik er iedere maand weer mee geconfronteerd. Ik voel met mijn hele lijf dat deze er is om me bewust te maken dat het lichaam geen beperking hoeft te zijn en dat het mogelijk is jezelf te helen. Ik ben me nog nooit zo bewust geweest als tegenwoordig, dat alles wat je zelf nog niet hebt verwerkt op energetisch niveau doorgeeft aan je eigen kind en ook aan al je kleinkinderen. Er is geen verklaring, maar ik voel dat ik er klaar voor ben. Met of zonder levenspartner.

Daarom heb ik de afgelopen maanden mezelf de ruimte en kracht gegeven om aan mezelf te werken. Steeds meer mag ik ontrafelen welke energie van mij is en welke ik van jullie door heb gekregen. Uiteindelijk ben ik het allemaal, maar wel beïnvloed door hetgeen jullie hebben meegemaakt. Hoe mooi is dat eigenlijk, vooral als je ervan zelf bewust bent. Toch is het op de een of andere manier confronterend. Soms wil je gewoon dat alles goed is, dat tijd niet lineair is en dat je fysieke lichaam niet is onderworpen aan de natuurkundige krachten.

Iedere maand weer, word ik geconfronteerd met het feit dat ik niet al te lang moet gaan wachten of te veel op het Universum moet vertrouwen, als ik nog kinderen wil krijgen. De vleesboom zit er gewoon. Ook al is deze een jaar niet gegroeid en heb ik geen nieuwe erbij gekregen. Toch zit er angst in mij. Zal ik degene zijn die de lijn verbreekt door geen biologische kinderen te (kunnen) krijgen? Stopt het bij mij? Want ik heb ook geen broers en zussen…Mijn gevoel zegt van niet. Mijn gevoel zegt dat er twee zielen zitten te wachten totdat ze op de aarde mogen komen. Een gevoel dat met het logische verstand niet te verklaren is. En dan is er nog iets… vragen, vragen, vragen maar geen duidelijke antwoorden. Dus daarom mag ik stap voor stap, obstakel voor obstakel, traan voor traan, glimlach voor glimlach, aanraking voor aanraking, steeds liefdevoller erachter komen wat ik wel of niet wil.

Doordat ik mezelf de ruimte geef om te mogen ontdekken. Doordat ik mezelf de ruimte geef om morgen weer anders te mogen denken over iets waar ik gisteren nog een sterke mening over had. Door mee te bewegen met het leven. Want ik voel het in mijn hele zijn dat het hele huisje, boompje, beestje-verhaal niet voor mij is weggelegd. Ik krijg het er letterlijk benauwd van, mijn keel wordt dicht geknepen door een onzichtbare force. Het voelt alsof mijn vrijheid met geweld wordt afgepakt. Woorden zoals polyamorie, het delen van liefde met meerdere personen, razen door mijn hoofd. Soms met afkeer, een scheve blik maar toch vol nieuwsgierigheid.

In gesprek met vriendinnen wordt steeds duidelijker wat ik niet wil. Maar wat wil ik wel? Wat wilden jullie? Voelden jullie deze struggle ook? Voelden jullie je ook gevangen in de verwachtingen van de maatschappij? Hoe denken jullie erover als jullie mijn woorden zouden kunnen lezen? Welke wijze worden zouden jullie aan mij geven? Hoe denken jullie over de verwachting van monogamie en het hedendaagse huwelijksconcept? Er zijn zo veel mogelijkheden.

Mijn mind slaat op hol, schreeuwt en probeert me angstig te maken. Ik voel me gehaast als ik denk aan de aardse-mind-gestuurde zienswijzen. Het enige wat ik kan doen, is de stilte opzoeken, loslaten en erop vertrouwen dat alles precies zo gebeurt, hoe het is voorbestemd. Het ligt uiteindelijk toch niet in mijn hand. Het enige wat ik kan bepalen, is wat ik wil en hoe ik er uiteindelijk mee omga, en vertrouwen, vertrouwen, vertrouwen…

Dankjewel dat ik door jullie mag bestaan. Dankjewel dat ik door jullie vorm mag aannemen op deze aarde. Dankjewel voor jullie liefde, begrip en aanwezigheid in mijn zijn. Wat dan ook. Jullie zijn ik en ik ben jullie. In liefde.

Afgelopen maanden gingen we hard, diep en vooral heel snel. Onafhankelijk van elkaar maar toch samen, naast elkaar, met elkaar. We zijn elkaars klankboard, soms de wijzende vinger die je terughaalt naar de realiteit, maar ook iemand met wie je alles kan delen zonder dat je meteen voor wappie wordt verklaard.

Het mooie aan dit kosmische spel is dat één van ons altijd voor een nieuwe uitdaging staat: een nieuw gevoel, een nieuwe liefde, nieuwe inzichten of de zoveelste tegenslag. We vallen diep, vangen elkaar soms eventjes op, om vervolgens nog dieper en sneller te mogen vallen. Want in de diepte, in het donkerste stuk van je zijn, daar kom je jezelf tegen. Daar zie je wie werkelijk bent. Daar zie je je eigen licht schijnen. En dan hebben we het niet over uiterlijk of jouw ‘ik’ of ‘mijn’ of wie de maatschappij met al haar systemen wil, wie jij bent. Maar je ware kern, je innerlijke vuur, je pure ziel. En alles wat je tot nu toe hebt onderdrukt, wordt je op een golden plate schaamteloos aangereikt. Of je het nu wil of niet. Het enige wat je kan doen – als je wilt groeien of course – is je volledig overgeven voor wat er op het bordje ligt.

Met volledig overgeven bedoelen we niet je laten vallen en wel zien wat er gebeurt en waar je belandt. Nee, volledige overgave gaat op jouw voorwaarden. Jij bepaalt hoe ver je gaat, hoe ver je in je helingsproces wilt stappen, in welke mate je klaar bent voor the next step. Allemaal op jouw voorwaarden, jouw waarheid en realiteit. Het Universum kent jou en weet hoe veel je aankan. Daarop mag je vertrouwen. Zij heeft wel haar eigen ‘regels’ en zal je heus weer een les leren als deze voorwaarden vanuit je mind zijn gekomen in plaats van je intuïtie. Want vanuit je hoofd kan je nooit de diepte vinden, waar naar je ziel zo erg verlangt. Je mind wil namelijk niet dat je pijn lijdt en dat je daarmee jouw unieke waarheid ontdekt. De realiteit, die is gevoed door je mind, is veilig.

Maar wij hebben meer dan één keer geleerd dat het gewoon pijn moet doen om de diepte in te kunnen. De pijn die je mind voelt om je ervan te weerhouden om uiteindelijk gelukkig te zijn en vrij te leven. Ondanks dit mag je erop vertrouwen dat je altijd precies daar bent, waar je moet zijn. Je krijgt altijd hetgeen aangereikt, wat je aankan en waar je op dat specifieke moment het meest kan leren om weer dieper te gaan.

Inner work is het mooiste en zwaarste wat er is. Want als jij je binnen wereld veranderd, verandert de buitenwereld gewoon met je mee. Hoe meer je in verbinding staat met jezelf en hoe meer je in alignment bent me jouw zielsmissie, hoe mooier het leven wordt. Opeens wordt het leven dat misschien bestond uit een riedeltje van opstaan, werken, zorgen voor de kinderen, etc., iedere dag een magisch spel waarin tijd, dagen en indeling van weken minder een rol zullen spelen.

Inner work is heel persoonlijk en heeft meerdere kanten. Vooral de donkere of schaduwkant is waar zich de diepste transformaties gaan afspelen. Onze donkere kant is zo lang onderdrukt dat het lastig is om bij haar te komen. Je moet dus eerst laagje voor laagje afpellen voordat je haar te zien krijgt. De donkere kant wil het licht niet zien of tegenkomen. Dat is haar vijand. Maar het wordt tijd om onze donkere en lichtere kant te verenigen. En alle andere kanten die we in ons hebben (hello persoonlijkheidsstoornis!), zoals ons innerlijk kind, innerlijke man, spirit animals en noem maar op.

Maar er is niet maar één weg die naar Rome (oftewel naar binnen) leidt. Iedereen is anders, iedereen loopt zijn eigen pad, in zijn eigen tempo en iedereen heeft een unieke zielsmissie hier op aarde. Laten we deze samen ontdekken. Er is niets mooiers dan een persoon te zien risen op haar of zijn zielenmissie. De weg naar binnen is het belangrijkste voor het helen van de wereld. Van het collectief. Het is het krachtigste en mooiste wat er is.

“Everything and anything begins within you.”

Achter de schermen zijn we nog steeds (never ending) hard bezig om YogaSisters in een nieuw jasje te stoppen. Het lijkt bijna een on going process,, maar met iedere verandering komen we dichterbij onze kern.

Als je verandering niet toelaat, hoe kan je dan meebewegen met het leven? Iets wat van het een op ander moment, iedere keer weer verandert. Want één ding is zeker: verandering is er altijd. En wij zijn best wel veranderd in deze tijden. Marleen die zich openlijk uitspreekt over de manipulatie en gaslightening van bepaalde (overheids)instanties, en Fiona die zich openlijk uitspreekt over het omarmen van de donkere kanten van de mensheid door naar binnen te keren.

Onze missie, ons doel hebben we nog nooit zo helder voor ogen gehad: YOU CAN HEAL YOURSELF! Onze persoonlijke doelen zullen versmelten met ons nieuwe bedrijf. Alle stappen die we tot nu toe samen hebben genomen, zijn noodzakelijk geweest voor wat er gaat komen. Deze stappen & deze droom hebben we nooit zonder begeleiding van onze business coach Nadja van Osch kunnen doen.

Het wordt een van onze grootste stappen. Een stap richting onze zielmissies. Waarschijnlijk de mooiste stap die we ooit in dit leven zullen gaan nemen. Maar ook een stap die eng is omdat we ‘wegstappen’ van het woord yoga, toffe yoga pop-up events, yoga toegankelijk maken  etc. Eigenlijk alles waardoor YogaSisters bekend om staat. Maar we kunnen het niet meer ontkennen: we hebben een bijzondere reis afgelegd die nog lang niet klaar is.  Yoga, ademwerk en meditatie blijven onze hoofd tools. Maar we willen jullie meenemen op reis, jullie inspireren de weg naar binnen aan te gaan en jullie erin begeleiden indien nodig.

We hebben de eerste stap naar binnen genomen en zijn er klaar voor om iedereen die nog zoekende is te helpen om de volgende stap in hun zoektocht naar binnen te nemen. Om samen de diepte in te gaan en het donkere te ontdekken. Helen wat er te helen valt, ontdekken wat er te ontdekken valt en lief hebben wat er allemaal is. We openen deuren die jij nodig hebt, om dieper in je zijn te komen. Welke laag dat voor jou is, is helemaal aan jou. Heling begint al bij één minuut voor jezelf nemen iedere ochtend, het start bij gezond en voedzaam te eten en voor sommigen betekent heling diepe plaatmedicijn-reizen. Wij luisteren naar jou en en laten jou tools ontdekken die je kunnen helpen  om jouw deur naar jouw volgende laag te openen. Het enige wat je zelf hoeft te  doen, is de diepte in te springen, los te laten en erop vertrouwen dat je precies hetgeen krijgt wat je nodig hebt en waar je klaar voor bent.

Know Yourself, Heal Yourself, Love Yourself.

De afgelopen 1,5 maand waren bijzonder zwaar voor mij. Ik ging door een enorme rollercoaster, waarin ik mezelf volledig ben kwijtgeraakt. Afgelopen weekend kwam daar een einde aan en vond ik mezelf in de stand van kalibreren. Alles even terugzetten op 0, afstand nemen van alles en iedereen en helemaal & alleen met mezelf zijn. Ik merkte dat alle prikkels van buitenaf mijn spirituele groei niet per se goed deden en ik constant weer terug in dezelfde circle werd geduwd. Met een ongekende externe kracht die niet per se geweldloos of genadeloos was. Iedere keer voelde ik me flink disconnected van mijn ziel en van mijn zijn.

Afgelopen zaterdag ben ik helemaal in elkaar gekrompen van een hevige pijn in mijn hart. Zulke pijn heb ik nog nooit in mijn hele leven gevoeld. Mijn hart brak letterlijk in oneindig veel stukken. Het enige wat ik nog kon doen, was me overgeven aan deze pijn en de emotie in haar puurheid te voelen en te doorleven. Er was geen specifieke aanleiding, maar dit was echt een van de grootste en luidste schreeuwen die ik ooit heb gehoord. Een schreeuw van mijn ziel.

Met iedere huilbuil kwam ik weer een stukje dichterbij mijn ziel en voelde ik hoe ik laag voor laag mijn hart aan het helen was. Met iedere huidbuil werd mijn zicht weer wat helderder. Ondanks mijn vele ‘uitbarstingen’ heb ik daarnaast veel aards werk kunnen doen, zoals mijn administratie en BTW aangifte. Het huilen, bewust loslaten en disconnected zijn van alles, heeft heel veel in mij geheeld. Het is alsof ik uit het duister ben opgestegen. Ik werkte me net als een lotusbloem door donkere modder heen. Ik moest hier wel echt een soort ‘uitkruipen’, uit de modder dat me steeds weer terug het in donker opslokte. Maar nu voel ik me zo licht als nooit tevoren.

Ik voel me weer connected met mijn ziel. Ik merk dat volledige afwezigheid op Social Media, het Nieuws & Whatsapp me erg goed heeft gedaan en nog steeds doet. Daarom probeer ik deze maand hiervan een gewoonte te maken en alleen op gegeven tijden whatsapp te checken, of alleen als ik de spark voel om Sociale Media te openen. Het meer als een tool te zien om mezelf te uiten. Als er echt iets is, kan men mij altijd nog bellen (behalve in het weekend, dan gaat mijn mobiel deze maand op stilte modus).

Ik besef wel dat het enige probleem van afgelopen weekend is, dat ik dit best wel abrupt en zonder enig overleg met anderen heb gedaan. Maar ik moest het doen, anders was ik hier niet doorheen gekomen. Misschien niet de meest handige manier, maar soms wel noodzakelijk om te overleven. Ondanks dit, voel ik nu wel een beetje de stress opkomen van alle 1.000 ongelezen berichten, die op mij te wachten staan. Mijn mind gaat meteen weer aan het werk en duikt op met allerlei vragen en scenario’s: wat als… Maar ik heb besloten om hier even een dikke grens te trekken. Dit is mijn eigen interne battle. En ik neem voor lief dat ik externe verbindingen zou verliezen.

Mijn welzijn en welbevinden staat vanaf nu op nummer 1. En iedereen die oprecht van mij houdt, die zal er ook na deze ‘actie’ nog zijn. Anders is dit wel een hele goede manier van selectie. Voor nu geniet ik van deze enorme rust en helderheid in mijn hele zijn, en blijf ik nog even in deze heerlijke bubble of wellicht nieuwe realiteit?! Deze radicale detox was voor mij namelijk meer dan nodig. Ik heb alle energie lekkende connecties tijdelijk kunnen verbreken met het vertrouwen dat degenen die echt van me houden, dit zullen begrijpen en het niet persoonlijk zullen opvatten. Want dat is het niet.

Ik moest me even losmaken van al het geduw en getrek om ruimte voor mijn eigen ziel te maken. Ik heb ondanks alle heftigheid opeens heel veel tijd erbij gekregen. Naast mijn administratie, ben ik begonnen aan de online training ‘Dharma is your greatness’ (WOW WOW WOW). Precies wat ik nodig had en ik had deze cursus in december (de oorspronkelijke tijd dat ik het zou volgen) helemaal niet kunnen doen, want toen was ik er nog helemaal niet klaar voor. Nu is het alsof ieder woord mijn ziel lichter maakt.

Daarnaast heb ik een nieuwe Zielscoach ingeschakeld. Zij gaat me in de maand februari begeleiden en me helpen meer helderheid en vertrouwen te krijgen voor mijn zielsmissie. Echt, afgelopen weekend was magisch en ik wil nog even in deze bubble blijven voordat ik weer een kijkje ga nemen of mijn oude realiteit er nog wel is. Ik heb namelijk het gevoel dat er afgelopen weekend behoorlijk wat is veranderd. Ik voel zo veel liefde, begrip en dankbaarheid door me heen stromen. Ik heb mijn zielsmissie nog nooit zo sterk en helder gevoeld. Ik voel alles tot in de diepste lagen van mijn zijn.

Ik realiseerde me ook dat ik nog nooit zo ver afstond van mijn ziel als de afgelopen 2 maanden. Daarom ga ik deze maand gebruiken voor een nieuwe basis waarin selfcare, zelfliefde en zelfontwikkeling centraal staan. Alles om een stevige fundering te bouwen voor mijn grote droom en het dienen van het collectief: het oprichten van mijn eigen healing Center, ergens op deze mooie wereld, waar het warm is. Een Center waarin iedereen welkom is, om zichzelf te verwennen en aan zichzelf te werken. Beginnend met goed voedsel tot helende plantmedicijnen reizen.

In mijn terugkerende visioenen sta ik aan de rand bovenop een rots met uitzicht over een rauwe zee. Mijn huid is gekleurd en mijn haar bijna wit-blond van de zon. In mijn arm mijn twee jarige dochter. Ik heb gezien hoe mijn huis eruit gaat zien (super fancy maar wel minimalistisch en sustainable). Mijn Healings Center krijgt steeds meer vorm. Mijn visoenen worden steeds helderder, steeds echter en ik kan het letterlijk in iedere cel van mijn lijf voelen. Over drie jaar sta ik daar en mag ik beginnen aan iets te bouwen wat mijn zielsmissie werkelijkheid gaat maken… maar eerst nog even hier zijn en hier werken aan deze zielsdroom, en het  leven schenken aan mijn superhuman dochter: Joia Grace. Haar ziel zit al op me te wachten. Zoals ik al in het begin heb gezegd: momenteel ben ik nog even aan het kalibreren…

Journaling vond ik altijd iets voor de échte yogi’s…ik probeerde het weleens, hield dat een paar dagen vol en mijn pogingen strandden weer. Jaar in, jaar uit. Tot dit jaar…het jaar waarin er wel meer veranderde voor velen met mij. Toen ik na een fijne zomer met een gebroken hart weer in Nijmegen belandde, was de tijd daar. Alsof ik voelde dat ik alle antwoorden van binnen had, als ik de vragen eerst maar opschreef. Het was mijn correspondentie met het universum. Terwijl ik boeken las die over dat universum gingen (zoals ‘The universe has your back’), hield ik mezelf steeds meer spiegels voor. Ik schreef, juist omdat niemand las. Ik was eerlijk, zoals ik nog nooit eerlijk tegen mezelf was geweest. Ik vond heling in mijn eigen woorden, stelde vragen die geen antwoord nodig hadden en zag alles wat er gebeurde als de grootste helingsreis sinds tijden. Ik schreef en ik bleef schrijven, totdat mijn notitieboek vol was.

Het mooiste van journalen, is dat je jezelf stimuleert om antwoorden uit jezelf te halen. Er is op dat moment namelijk niemand die reageert, behalve jijzelf. En misschien duurt het even voordat je het ‘Eureka-moment’ voelt, waarbij je weet wat het antwoord is op jouw vraag. Dat geeft niet. Leer weer vertrouwen op je gevoel, op je intuïtie of hoe je het ook wil noemen, zonder dat de buitenwereld meteen een mening heeft.

Al met al, ben ik dus tegenwoordig een grote fan van journalen. Ik beschrijf mijn dromen, zet daarna een intentie voor dag, schrijf op wat ik van me af wil schrijven en probeer elke avond voor ik naar bed ga op te schrijven waar ik dankbaar voor ben. Het werkt het beste wanneer je het journal bijhoudt op een reguliere (liefst dagelijkse) basis. Het leukste is het teruglezen van dingen die je (ooit) geschreven hebt. Daar zie je namelijk pas het verschil. Het verschil tussen waar je toen stond en nu. Probeer echt te schrijven alsof niemand mee leest, waarvan ik ook hoop dat dat zo is. Schrijf vanuit je hart, niet vanuit je ratio. Je hoeft jezelf niet te overtuigen van dingen die je al weet. Vertrouw op dat wat komt en onthoud: waar weerstand is, is groei.

Iedereen kent wel een coach of is bevriend met een coach. De valkuil van een coach is ongevraagd analyseren en (goed bedoeld) advies geven. Of heel hard proberen om iemand iets in te laten zien. Maar laten we eerlijk zijn: het is als coach zijnde lastig om een dierbare tegen een muur aan te zien lopen of te zien dat zich bepaalt gedrag herhaalt. Keer op keer weer.

Let wel, dat dat is hoe jij het ziet. Jij interpreteert en vergelijkt wat je eerder bij de ander hebt gezien en hebt meegemaakt. Wanneer trek je aan de bel en wanneer laat je het gewoon (weer) gebeuren? Het belangrijkste is een open en eerlijke communicatie. Ga na wat jouw rol hierin is en of je überhaupt een rol hierin hebt of wilt hebben. Wees open en eerlijk en ga het gesprek aan als je merkt dat de relatie eronder lijdt. Vertel wat het met jou doet, hoe jij je voelt, luister naar de ander en probeer niet te veroordelen. Probeer je bevindingen op een heldere manier en vanuit je eigen zienswijze aan de ander te vertellen, zonder een oplossing aan te dragen als diegene daar niet om vraagt.

Het beste wat je in zo een situatie kan doen is een goed voorbeeld proberen te zijn. Maar ga alsjeblieft niet ongevraagd je skills op iemand loslaten. Het moeilijkste wat er is, is iemand proberen te helpen als de ander er totaal niet open voor staat. Of sterker nog: er op dat moment simpelweg niet op zit te wachten. Het kan heel irritant zijn om jouw waarden en waarheden op iemand anders te projecteren. Dus laat alsjeblieft iemand in zijn of haar proces, tenzij diegene je expliciet vraagt om advies of je ervoor betaalt. Want als jij ongevraagd advies geeft – ook is het goed bedoeld – kan dit het proces van de ander verstoren, omdat zij wellicht nog niet zo ver zijn of omdat zij een ander pad te bewandelen hebben.

Zie het ook als trigger voor je eigen proces. Waarom heb je de behoefte om iemand ongevraagd advies te geven. Wat zit daarachter? Zie het als iets wat de relatie naar een hoger level tilt als je er open en eerlijk over praat. Vooral mensen die graag andere mensen helpen, kunnen snel in deze valkuil stappen. Hoe kun je er nu voor waken dat je in deze valkuil stapt? Heel simpel: je kan nooit voor een ander bepalen, voelen of weten wat hij of zij denkt. Als je je irriteert of wat dan ook, verifieer het dan en praat het desnoods uit. Ja dat is confronterend, ongemakkelijk en niet leuk. Maar zie het als iets wat je helpt om te groeien, individueel maar ook in de relatie. Dus: communicatie is key!

Door de businesschoaching die we momenteel volgen, wordt voor ons steeds duidelijker wat YogaSisters. is, waarvan ons hart sneller gaat kloppen en wat we jullie met onze uniekheid willen bieden. De coaching helpt ons onze missie hier op aarde te mogen voelen, te verwelkomen en helder te krijgen. Ondanks dat we allebei verschillend zijn – we vergelijken ons ook graag met Yin & Yang – hebben we allebei dezelfde drive die tot uitdrukking en tot leven komt door YogaSisters.

Een waarde die we delen en die bij ons allebei op nr. 1 staat, is OPEN MINDED zijn. De meesten die ons persoonlijk kennen zullen dit onderschrijven. We staan allebei open voor andermans mening, maar hebben tegelijkertijd ook een sterke mening. We denken allebei dat er meer is dan huisje, boompje, kantoorbaan en beestje. We vinden het fantastisch om samen opleidingen te doen en hetgeen mee te nemen dat ons verder brengt in onze spirituele zoektocht en groei. We staan open voor paranormale verhalen en activiteiten en kunnen daar intens van genieten. Als de een aan het afglijden is, luisteren we naar elkaar en indien nodig halen we de ander weer terug. We kunnen er altijd op vertrouwen dat we er voor elkaar zijn. En als je je nu afvraagt of we ook weleens ruzie hebben? Dit kunnen we beantwoorden met een dikke vette JA! Soms moet het even knallen om weer dichterbij elkaar te komen en op dezelfde lijn verder te kunnen gaan.

We zijn allebei niet op ons mondje gevallen en durven open en eerlijk te zeggen wat we van elkaar nodig hebben. Het is soms wat ongemakkelijk en soms horen we ook alleen hetgeen wat we willen horen, maar ook hier komen we weer uit door open en eerlijk te communiceren. Openheid en eerlijkheid is the key voor élke succesvolle relatie; business en privé. Want je kan er niet van uitgaan dat de ander je leest of precies weet wat je wilt. Als je dat wel denkt, dan ligt teleurstelling al snel op de loer. Het is bizar hoe onze mind alles kan invullen met haar voorstellingskracht. We zijn het kijken verleerd. We kijken niet wat er daadwerkelijk te zien valt, maar onze mind vult het allemaal in zodat we onze eigen waarheid creëren en zo lang mogelijk wegblijven van spirituele groei en de weg naar binnen. Iets wat gevaarlijk is als je in deze maatschappij wil blijven functioneren en vooral jezelf wilt zijn. Je wordt al snel geleefd en je laat je leiden door de meerderheid.

Wij leggen met nuchtere blik meteen de vinger op de zere plek en durven onze mening te geven. We helpen jullie om wakker te worden. Wij zijn de perfecte combinatie tussen het spirituele en het aardse en dat komt duidelijk naar voren in onze yogalessen, retreats, online programma’s en 1:1 sessies.Wij zijn eigenlijk YogaCoaches. De combinatie van onze kennis en ervaring in asana’s, pranayama, meditatie, andere spirituele tools, coachingstechnieken en onze eigen ervaringen, zorgt voor veel herkenning, verdieping en heling. Hierdoor stellen we jullie in staat het vertrouwen weer terug te geven in jezelf en jouw lijf. Wij hebben hetzelfde meegemaakt en gevoeld als jij, trust us: been there done that. Omdat wij ook door (spirituele) groei heen moesten en nog steeds aan het groeien zijn. Wij weten hoe jullie je voelen en hoe zwaar en onzeker dit pad is. Iedere keer pel je een nieuw laagje af, waardoor je weer een stukje dieper komt. En op een bepaald moment realiseer je je dat je oneindig veel lagen hebt. Dat er altijd wel een laagje afgepeld kan worden. Dat je je ego niet kan overwinnen – ook denk je dat als je de wat grovere dingen hebt overwonnen – want die groeit mee en wordt steeds subtieler. En is steeds moeilijker te herkennen. Door ons eigen innerwork te doen, was ons lichaam en geest nog nooit zo met elkaar verbonden. En dat gunnen we jullie ook, want het is de enige weg naar zelfliefde. Naar een rustiger en stabieler leven.

Dit zijn wij. Dit komt vanuit het diepste van ons hart. We willen onszelf laten zien en zullen onszelf de aankomende tijd blootleggen, zodat jullie steeds meer te weten komen met wie jullie het te maken hebben. We willen jullie inspireren, met jullie verbinden en jullie vertrouwen in jezelf en je eigen pad versterken door helemaal onszelf te zijn. Want authenticiteit is een van onze waardes en vinden we erg belangrijk bij ons, hoe we ons gedragen en hoe we naar buiten willen communiceren. Als we merken dat iemand niet zich zelf is, haken we al snel af omdat diegene ons dan niet raakt in ons hart. We geloven namelijk dat als je niet jezelf bent en iemand anders nadoet, je nooit de mensen aantrekt die bij jou horen. Hierdoor kan je hen nooit hetgeen bieden wat zij nodig hebben en wat iedereen verdiend. Wellicht lukt het tijdelijk, maar wij willen duurzame verbinding en verdieping aangaan met jou. Hier gaan we voor. Hier worden we blij van. Hier voelen wij onze missie.

We hebben ons programma van 2021 al klaar. Het belooft een mooi jaar te worden vol spirituele groei, spirituele verdieping en een het maken van waardevolle verbindingen (met jezelf en anderen). We kunnen niet wachten jullie te ontmoeten en hierin te begeleiden om samen de stap te maken naar de wonderlijke spirit wereld; de weg naar binnen zonder het aardse leven buiten te sluiten. Samen gaan dansen, lachen en huilen. Want het leven is een dans welke bewust en met plezier gedanst mag worden.

Vertrouwen op je intuïtie, doe jij het al? Er zijn al zóveel dingen over geschreven en gesproken, maar ik (Marleen) raak er niet over uitgepraat. Als ik terugkijk naar mijn eigen leven, dan ben ik altijd iemand geweest die veel meer op haar hart vertrouwde dan op ratio. Met name toen ik de stap nam om mijn baan als bedrijfsjurist op te zeggen, maar ook al voor ik volwassen was. Eigenlijk paste ik altijd al – zonder dat ik het wist – de kracht van de intentie toe waardoor ik van diep binnen voelde als ik op het goede pad zat.

Voordat ik in 2016 de beslissing nam om mijn zekerheid op te geven (een baan en een huis) maakte ik een lijstje in mijn notebook met allerlei dingen die ik belangrijk vond in een volgende baan. Op dat moment had ik niet bewust de intentie om yogateacher te worden. Wel stond o.a. op dat lijstje dat ik een baan zocht waarbij ik veel meer zou kunnen bewegen dan in de kantoorbaan die ik gewend was. Ook wilde ik mijn eigen tijd kunnen indelen, zelf weten vanuit waar ik zou werken, de tijd hebben voor een hond en het liefst elke dag op blote voeten lopen. In totaal had ik een stuk of 12 punten opgeschreven, waarvan ik inmiddels kan zeggen dat ze bijna allemaal zijn uitgekomen. Hetgeen ik deed met het maken van dit lijstje, wordt door veel coaches die zich richten op manifesteren als tool ingezet.

Wat ik ook veel deed in die tijd, was het lezen van blogs en het speuren op Youtube naar mensen die mij inspireerden. Ik maakte talloze aantekeningen in die tijd en kwam steeds meer bij het gevoel wat zich uiteindelijk is gaan vastzetten in mijn hart. Het gevoel wat ik daarna niet meer kon negeren. Het ‘JA! Dát is wat ik wil doen. Dát is waarom ik op deze aardbol rondhuppel-gevoel’.

Men vraagt mij weleens of ik mij niet druk maakte om de praktische zaken, zoals geld en een woning. Ik moet eerlijk toegeven dat ik dit waarschijnlijk veel meer had gedaan als ik de steun van mijn ouders niet had gehad. Zij stonden achter mijn beslissing en als de nood aan de man zou zijn, dan zouden zij mij (financieel) steunen. Ik heb in die periode dus nooit gehandeld vanuit angst, maar altijd vanuit liefde en een daarmee samenhangend rotsvast vertrouwen in mijzelf.

In de periode dat ik in Azië verbleef had ik alles behalve een vastomlijnd plan. Het lesgeven vond ik heel tof, dus bedacht ik dat ik dat wel een tijdje kon doen als ik weer terug in Nederland was. En zo geschiedde… Toen kwam Fiona op mijn pad en was niet lang daarna het idee voor Yogasisters geboren. Zo zijn er steeds dingen gebeurd die een heel logisch gevolg leken en bleken te zijn van de keuze(s) die ik daarvoor nam.

Bij mij ging het redelijk vanzelf en ik hoefde er niet veel voor te doen. Voor mij was het vrij makkelijk: Ik zette een intentie en vertrouwde erop. Ik geloofde en accepteerde het meteen als mijn waarheid zonder dat gedachten en emoties me tegen werkten. Zodra ik losliet, stroomde het vanzelf.

Is dit nu makkelijker gezegd dan gedaan? Helaas is bovenstaande toch iets ingewikkelder voor de meesten onder ons. Hoewel het van oorsprong niet helemaal zo hoeft te zijn, want iedereen heeft toegang tot deze vaardigheden. Alleen zijn we het contact met onszelf letterlijk kwijt en worden we vaak gedreven door ons ego, dat weer wordt gevoed door onze externe werkelijkheid. We hebben het druk en geen tijd om naar binnen te gaan, waardoor we (kort) geluk buiten onszelf zoeken. Dit geeft voor heel even een gevoel van voldoening, maar lost op lange termijn niets op. We drijven steeds verder weg van wie wij echt zijn en wat onze missie hier op aarde is. De eerste stap is je bewust worden van je eigen patronen en het voornemen deze te doorbreken. Het automatisch toepassen van de wet van manifestatie, zou niet iets moeten zijn dat je hoeft te leren. Het is constant aanwezig en voor iedereen beschikbaar. Alleen hiervoor moet je hiervoor wel de weg naar binnen aan kunnen gaan. Hoe die weg eruit ziet? Dat is voor iedereen verschillend. Maar luister naar je gevoel en je intuïtie. En geloof ons maar dat hoe meer je naar binnen keert en aan innerwork doet, het je steeds makkelijker af zal gaan.

Het is maar hoe je het bekijkt. Maar eigenlijk zijn we het niet eens met deze uitspraak. Want het hangt van zo veel factoren af, zoals wat jouw wereldbeeld is, jouw waarheid en het belangrijkste: met welke intentie doe of geef jij yoga? 

Welk vuur wakker je aan met je eigen practice? We zien dat er iets geks gaande is in de westerse yogawereld. Het beoefenen van Asanas wordt als yoga gezien. Het wordt beoefend alsof het fitness is, waardoor snel flexibel, lenig en krachtig de hoofdpijlers zijn. Daarnaast wordt het gezien als een soort Quick fix voor je mentale gezondheid. Lieve mensen: van het 1 uur per week beoefenen van asanas vind je niet de rust en stabiliteit waar je (stiekem) naar op zoek bent. Sterker nog; je bent geen yogi als je alleen maar asanas doet. Andersom werkt het wel zo: al zou je helemaal geen asana’s doen, dan zou je wel een yogi kunnen zijn. 

Yoga is geen sport, yoga is een lifestyle waarvan asanas een onderdeel van uitmaken. Los van het feit dat het beoefenen van asanas het meest toegankelijk voor ons is en vaak de eerste stap naar meer bewustzijn. We voelen allemaal dat er meer is. En met meer bedoelen wij: meer dan het riedeltje van geboren worden, naar school gaan, een baan krijgen, een gezin stichten, ouder en evt. ziek worden en uiteindelijk doodgaan. Er is meer, want er bestaat een wereld die niet zichtbaar is maar wel voelbaar en super krachtig is. Begrijp ons niet verkeerd, het doen van asanas is net zo belangrijk als het beoefenen van pranayama en meditatie en andere practices. Het is een dans welke bewust en met aandacht gedanst dient te worden. Het een kan niet zonder het ander en is onlosmakelijk verbonden met elkaar. Als we ons lichaam niet sterk en gezond maken, als we niet de tijd nemen om ons eerst te gronden, kunnen we niet ‘vliegen’ en de dans dus niet veilig aangaan. 

Yoga is een heilige wetenschap welke is omgeturnd tot iets dat in onze chaotische, trendy en gecommercialiseerde wereld moet passen. En dus ook winstgevend en commercieel moet zijn. Maar de kracht van het beoefenen van uitsluitend asanas mag niet onderschat worden. Want als wij met ons fysieke lichaam bezig zijn, cultiveren we een energie welke ons weer toegang geeft tot een dieper laagje: het energetische lichaam. Iets wat niet per se zichtbaar of vatbaar is van buitenaf, maar wel voelbaar en een groot effect op ons welbevinden en de interactie met anderen heeft. Dit is waarom je – als je yoga alleen asana-based benadert – je na een yogasessie zo lekker voelt. Alleen is dit vaak van korte duur. 

Als je niets doet met de opgewekte energie, voedt het juist je ego. En waarvoor kies je echt? Je kan namelijk twee dingen doen met de energie die je hebt opgewekt:

1. niets en daarmee je ego strelen en voeden (makkelijk en van korte duur zoals dat materialistische dingen je tijdelijk gelukkig kunnen maken totdat je meer wilt);

2. De opgewekte energie (prana) gebruiken om naar binnen te gaan (moeilijk en roept vaak weerstand op).

Laten we Yoga – hoe het is bedoeld – weer serieus nemen. De volledige practice dus, want zolang we yoga benaderen als een body-workout, zul je nooit veranderingen in je state of mind (en daarmee bestaan) bewerkstelligen. Op het moment dat er iets gebeurt op je werk of in het verkeer dat je niet bevalt, komt je oude patroon weer naar boven.

Daarom is niet alle yoga, goede yoga. Yoga kan namelijk heel veel kapot maken, vooral als het juist ons ego meer gaat voeden.

….zo gaan we ons Journal natuurlijk niet elke keer beginnen, maar nu wel omdat het ons eerste stuk op de website is. Met het verbouwen van de website, wilden we graag iets anders dan een blog. We willen een plek creëren waarbij we jullie kunnen inspireren door gewoon onszelf te zijn. Zonder poespas of filters. De naakte waarheid over wat het betekent om yogadocente te zijn, althans voor ons. Er zijn al zo veel informatieve blogs maar we komen nauwelijks de ‘echte’ verhalen tegen van yogi’s en yogi’s to be. Alleen de verwachtingen die iedereen van een yogi heeft, zoals een dagelijkse asana practice of dat je altijd in balans bent…

Met deze Yogi Journal brengen we onze waarheid aan het licht en creëren we een plek waarin we jullie meenemen in onze transformaties en ervaringen op ons yogapad. Van de eerste keer les geven in een nieuwe ruimte of voor een nieuwe groep tot financiële onzekerheid. Daarnaast gebruiken we allebei journalen als tool voor onze eigen persoonlijke en spirituele ontwikkeling.

We zien deze ‘Yogi Journal’ als een soort platform waarop we  jullie inspireren dichtbij jezelf te blijven, eerlijk en lief (voor jezelf) te zijn. We zijn allemaal mensen die fouten maken en onzekerheden hebben. Laten we dit omarmen en afstappen van de picture perfect instagram cultuur. We laten alle marketing tips van deskundigen los en volgen ons hart. En hopelijk kunnen we jullie motiveren hetzelfde te doen.

Het mooiste aan deze journal is dat jullie ook ervaringen kunnen delen in de reacties en/of vragen kunnen stellen. Tot gauw!

Namaste,

Fiona & Marleen