Spiritueel kalibreren

De afgelopen 1,5 maand waren bijzonder zwaar voor mij. Ik ging door een enorme rollercoaster, waarin ik mezelf volledig ben kwijtgeraakt. Afgelopen weekend kwam daar een einde aan en vond ik mezelf in de stand van kalibreren. Alles even terugzetten op 0, afstand nemen van alles en iedereen en helemaal & alleen met mezelf zijn. Ik merkte dat alle prikkels van buitenaf mijn spirituele groei niet per se goed deden en ik constant weer terug in dezelfde circle werd geduwd. Met een ongekende externe kracht die niet per se geweldloos of genadeloos was. Iedere keer voelde ik me flink disconnected van mijn ziel en van mijn zijn.

Afgelopen zaterdag ben ik helemaal in elkaar gekrompen van een hevige pijn in mijn hart. Zulke pijn heb ik nog nooit in mijn hele leven gevoeld. Mijn hart brak letterlijk in oneindig veel stukken. Het enige wat ik nog kon doen, was me overgeven aan deze pijn en de emotie in haar puurheid te voelen en te doorleven. Er was geen specifieke aanleiding, maar dit was echt een van de grootste en luidste schreeuwen die ik ooit heb gehoord. Een schreeuw van mijn ziel.

Met iedere huilbuil kwam ik weer een stukje dichterbij mijn ziel en voelde ik hoe ik laag voor laag mijn hart aan het helen was. Met iedere huidbuil werd mijn zicht weer wat helderder. Ondanks mijn vele ‘uitbarstingen’ heb ik daarnaast veel aards werk kunnen doen, zoals mijn administratie en BTW aangifte. Het huilen, bewust loslaten en disconnected zijn van alles, heeft heel veel in mij geheeld. Het is alsof ik uit het duister ben opgestegen. Ik werkte me net als een lotusbloem door donkere modder heen. Ik moest hier wel echt een soort ‘uitkruipen’, uit de modder dat me steeds weer terug het in donker opslokte. Maar nu voel ik me zo licht als nooit tevoren.

Ik voel me weer connected met mijn ziel. Ik merk dat volledige afwezigheid op Social Media, het Nieuws & Whatsapp me erg goed heeft gedaan en nog steeds doet. Daarom probeer ik deze maand hiervan een gewoonte te maken en alleen op gegeven tijden whatsapp te checken, of alleen als ik de spark voel om Sociale Media te openen. Het meer als een tool te zien om mezelf te uiten. Als er echt iets is, kan men mij altijd nog bellen (behalve in het weekend, dan gaat mijn mobiel deze maand op stilte modus).

Ik besef wel dat het enige probleem van afgelopen weekend is, dat ik dit best wel abrupt en zonder enig overleg met anderen heb gedaan. Maar ik moest het doen, anders was ik hier niet doorheen gekomen. Misschien niet de meest handige manier, maar soms wel noodzakelijk om te overleven. Ondanks dit, voel ik nu wel een beetje de stress opkomen van alle 1.000 ongelezen berichten, die op mij te wachten staan. Mijn mind gaat meteen weer aan het werk en duikt op met allerlei vragen en scenario’s: wat als… Maar ik heb besloten om hier even een dikke grens te trekken. Dit is mijn eigen interne battle. En ik neem voor lief dat ik externe verbindingen zou verliezen.

Mijn welzijn en welbevinden staat vanaf nu op nummer 1. En iedereen die oprecht van mij houdt, die zal er ook na deze ‘actie’ nog zijn. Anders is dit wel een hele goede manier van selectie. Voor nu geniet ik van deze enorme rust en helderheid in mijn hele zijn, en blijf ik nog even in deze heerlijke bubble of wellicht nieuwe realiteit?! Deze radicale detox was voor mij namelijk meer dan nodig. Ik heb alle energie lekkende connecties tijdelijk kunnen verbreken met het vertrouwen dat degenen die echt van me houden, dit zullen begrijpen en het niet persoonlijk zullen opvatten. Want dat is het niet.

Ik moest me even losmaken van al het geduw en getrek om ruimte voor mijn eigen ziel te maken. Ik heb ondanks alle heftigheid opeens heel veel tijd erbij gekregen. Naast mijn administratie, ben ik begonnen aan de online training ‘Dharma is your greatness’ (WOW WOW WOW). Precies wat ik nodig had en ik had deze cursus in december (de oorspronkelijke tijd dat ik het zou volgen) helemaal niet kunnen doen, want toen was ik er nog helemaal niet klaar voor. Nu is het alsof ieder woord mijn ziel lichter maakt.

Daarnaast heb ik een nieuwe Zielscoach ingeschakeld. Zij gaat me in de maand februari begeleiden en me helpen meer helderheid en vertrouwen te krijgen voor mijn zielsmissie. Echt, afgelopen weekend was magisch en ik wil nog even in deze bubble blijven voordat ik weer een kijkje ga nemen of mijn oude realiteit er nog wel is. Ik heb namelijk het gevoel dat er afgelopen weekend behoorlijk wat is veranderd. Ik voel zo veel liefde, begrip en dankbaarheid door me heen stromen. Ik heb mijn zielsmissie nog nooit zo sterk en helder gevoeld. Ik voel alles tot in de diepste lagen van mijn zijn.

Ik realiseerde me ook dat ik nog nooit zo ver afstond van mijn ziel als de afgelopen 2 maanden. Daarom ga ik deze maand gebruiken voor een nieuwe basis waarin selfcare, zelfliefde en zelfontwikkeling centraal staan. Alles om een stevige fundering te bouwen voor mijn grote droom en het dienen van het collectief: het oprichten van mijn eigen healing Center, ergens op deze mooie wereld, waar het warm is. Een Center waarin iedereen welkom is, om zichzelf te verwennen en aan zichzelf te werken. Beginnend met goed voedsel tot helende plantmedicijnen reizen.

In mijn terugkerende visioenen sta ik aan de rand bovenop een rots met uitzicht over een rauwe zee. Mijn huid is gekleurd en mijn haar bijna wit-blond van de zon. In mijn arm mijn twee jarige dochter. Ik heb gezien hoe mijn huis eruit gaat zien (super fancy maar wel minimalistisch en sustainable). Mijn Healings Center krijgt steeds meer vorm. Mijn visoenen worden steeds helderder, steeds echter en ik kan het letterlijk in iedere cel van mijn lijf voelen. Over drie jaar sta ik daar en mag ik beginnen aan iets te bouwen wat mijn zielsmissie werkelijkheid gaat maken… maar eerst nog even hier zijn en hier werken aan deze zielsdroom, en het  leven schenken aan mijn superhuman dochter: Joia Grace. Haar ziel zit al op me te wachten. Zoals ik al in het begin heb gezegd: momenteel ben ik nog even aan het kalibreren…