De afgelopen twee jaar heb ik behoorlijk veel gedaan op het gebied van persoonlijke ontwikkeling en heb ik een deep dive genomen in mijn spirituele ontwikkeling. Ik heb veel donkere en duistere stukken moeten bekijken en werd telkens weer met oude angsten geconfronteerd. Hierdoor ben ik wel enorm gegroeid, maar dat is natuurlijk niet in een korte tijd gebeurd én ik had behoorlijk veel tegenslagen. Soms tot aan een doodswens toe. Het allemaal niet meer zien zitten, me volledig eenzaam voelen en in de steek gelaten voelen door geliefden. Soms gooide ik de handdoek in de ring en duwde alles en iedereen van me af. En nog steeds zit ik af en toe met mijn handen in mijn haren als mijn mind te veel gevoed wordt door social media, het nieuws en materialistische verlangens. Dan zit ik behoorlijk te twijfelen aan alles wat ik aan het doen ben. Het enige wat ik dan kan doen is disconnecten van alles, de natuur in, weer voelen, de eenzaamheid en stilte opzoeken. Mediteren, ‘contemplating’ en mijn grootste uitlaatklep is schrijven. Alleen op deze manier kan ik weer contact maken met mezelf, keuzes maken die bij mijn ziel passen en kan ik me overgeven aan God.
God, hoor ik je denken? Ja, ik geloof in God! Niet in een God met een mannelijk gezicht, gerelateerd aan de bijbel voortvloeiend uit een of meer religieuze stromingen. Maar ik geloof in iets groters, iets hogers. Ik geloof in een allesomvattende universele scheppende kracht oftewel energie waaruit wij allemaal bestaan en waar wij vandaan komen. Noem het God, Divine, Source, Universum of hoe dan ook. Het zit in ons allemaal, het vult de ruimte die wij als leeg beschouwen, het zit in dieren, vloeit door bomen en planten en ook door stenen. Ik voel het als God, een licht dat door mijn fysiek lichaam stroomt, om me heen danst in een spiraal, me verankert in de grond en me verbindt met de hogere sferen. Ik noem het liefdevol Divine, moeder, vader, god, de bron, mijn beste vriend. Ik communiceer er dagelijks mee als ik opsta, door de dag heen en voordat ik naar bed ga. Ik vraag het om raad, bedank het voor alle mooie en magische momenten maar ook voor alle leermomenten en tegenslagen. Soms heb ik helemaal geen zin in contact. Som huil, schreeuw en soms scheld ik het uit. Ik stel ultimatums, behandel het als een grote hoax en toch is het er. Zonder oordeel en onvoorwaardelijk. Het ontvangt mij met open armen en legt me in een warm bad. Ook soms in een koud bad als dat nodig is. Het geeft me altijd precies waarom ik vraag. Ik vraag het dagelijks om bescherming, het ontmoeten van de juiste mensen, het aantrekken van de juiste situaties en het ontvangen van de nodige inzichten. Steeds meer laat ik me door deze kracht leiden. Steeds meer omarm ik dat ik niet alleen Fiona ben in dit fysieke lichaam, maar zo veel meer maar eigenlijk ook weer helemaal niets. Een enorm scheppende kracht, die onderworpen is aan universele wetten. Dagelijks ben ik vol verwondering over het leven en over de magie die zich telkens weer aandient als je je overgeeft aan het leven, en als je de weg naar heelwording durft te nemen op die manier dat het bij jou past. Je hoeft het niet alleen te doen.
Voor mij is het enorm bevrijdend om te kunnen vertrouwen op mezelf en dat ik geen rol hoef aan te nemen om iemand te zijn. Ik ben er klaar mee om me te moeten bewijzen dat ik goed genoeg ben en dat ik er toe doe. Ik wil gewoon mens zijn en daarbij hoort voor mij het diep verbonden zijn met de natuur en menselijke ervaringen, maar ook met het hogere, het onverklaarbare en mystische. Ik ben er klaar mee om me in ideeën en concepten te dwingen om maar aan een ideaalbeeld van een zieke maatschappij te moeten voldoen. Ik ben gewoon wie ik ben want dat kan ik het beste. Als het je niet bevalt, is dat helemaal prima. Ik ga graag een respectvol gesprek met je aan. Ik ben open minded en sta altijd open voor andermans mening. Ik ben oprecht benieuwd hoe jij de wereld ziet, want ik weet dat ik ook van jou kan leren. Ik ben niet volmaakt en leef in mijn eigen realiteit waarin ik vrij ben en kan bepalen hoe ik mijn leven inricht. Maar ook ik heb blinde vlekken en ik ga gewoon lekker op het werken aan mezelf. Mezelf steeds weer opnieuw uit te vinden. Maar dat kan ik niet alleen. Ik gebruik andere mensen als spiegel, als guide. Soms zonder dat zij het weten, en soms moet ik mensen kwetsen en/of teleurstellen doordat ik voor mezelf kies. Door volledig mezelf te durven zijn en alle ups en downs te ervaren, toe te laten en te accepteren, kan ik op de meest authentieke manier anderen inspireren om ook aan zich zelf te werken. En dan ben ik met liefde de guide, vriendin en/of sister die je aan de hand neemt om de diepte in te duiken. Ik ben er zo lang je mij nodig hebt en soms langer, in het tempo dat jij aangeeft en de frequentie die bij jou past.
‘So let’s grab my hand if you want & walk this path called life together.’
Liefs,
Fiona
